Craobh nan Teud
do Mhac Iain Dheòrsa

Air cruas nan creag
tha eagar smuaine,
air lom nam beann
tha ’n rann gun chluaine;
air mullach beò
tha treòir nam buadhan,
air àirde ghil
tha ’n lios gun luaidh air.

Tha Craobh nan Teud
air aodann cruaidh‑chàis,
tha calbh nan dàn
air àird na truaighe;
air stòiteachd chàs
tha bàrr na luathghair,
tha craobh a’ chiùil
’na flùr ri fuaradh.

Tha ghlas-mheur dùint’
mu dhùn a’ mhullaich,
tha ’n cumha ùr
fo dhriùchd na dunaidh;
tha chraobh mhòr sgaoilte
air aonach tuiridh,
tha Craobh nan Teud
’na leus luath duillich.

Tha craobh nan rann
am bannan stàilinn,
an sgoltadh chreag,
an eag an àmhghair;
tha ’n duilleach gorm
fo cholg a’ mhàbaidh,
tha Craobh nan Teud
an èiginn sàth-ghal.

An clàrsaich Ruairi
’s am pìob nam Pàdraig
tha craobh ghràidh mo luaidhe,
an luasgan Phàdraig
tha àilleachd luathghair,
ceòl suaimhneis àlainn,
an ceòl geal gàireach,
ceòl gràidh mo luaidhe.

II

Chunnacas fo sgàil craobh na dòrainn
a’ coiseachd sràidean Pharais gu lòghmhor
na seann siùrsaichean beaga breòite
a chunnaic Baudelaire ’na ònrachd.

Agus air meanglannan na craoibhe
ùbhlan an domblais ’s gliocas shaoidhean,
fàs ioma corp a dh’fhuiling claoidheadh,
meas spioraid bhriste ’s a shearbh-laoidhean.

Tha stoc na craoibhe o fhreumh an àmhghair,
Ros is Baudelaire an cràdhlot;
tha ’n laomadh gheug air luime àrd-bheann,
air creachainnean geura cruaidhe fàsail.

Chunnacas fo sgàil craobh an aoibhneis
gach mith-shluagh mòr a’ falbh an doille,
an duine truagh fo sprochd mì-choibhneil,
an truaighe, bhochdainn ’s an sprochd fo bhoillsgeadh.

A chlann marbh san teasaich dhòbhaidh
agus Pàdraig Mòr gu ceòlmhor,
an Dùn balbh gun ghuth bu nòs da
agus Ruairi air beinn lòghmhoir.

III

Chunnaic mi a’ chraobh ag èirigh,
’na meanglannan an ceòl leugach,
mo ghaol geal fhìn a’ gluasad theudan:
bàrr-gùc air ìomhaigh an èibhneis.

Chunnaic mi a’ chraobh an cèin-thir
’s a ceòl cianail ’na phèin dhomh,
mo ghaol geal fhìn ’s a meòir air teudan,
bu luaineach òr-ghuth glòir an èighich.

A’ falbh bho mo chomhair craobh na h-iargain
’s i seachnadh dos-ghuthach mo mhiannan,
ga giùlan fhèin bho chùrsa m’ iarraidh
’s i fàs gu h-ùrail air an t-sliabh ud.

Èibhneach anns a’ mheangach bhlàthmhor
suaimhneas geal an aodainn àlainn,
leugach anns a’ chumadh fàire
fiamh ulaidhe an rainn neo-bhàsmhoir.

Mar a rachadh i na b’ fhaide
’s ann a theannadh i na b’ fhaisge,
’s mar a thrialladh i am fadal
’s ann a mhiadaicheadh a h-aiteal.

Gealach is dubhar uaine choilltean,
cùirneanan an driùchd ’na boillsgeadh,
brìodal sùgraidh nan òg aoibhneach
’nan leugan òirdhearc ’na loinn ghil.

Suaimhneas sneachda nam beann grian-laist’
sa Ghile gheal a bha an iargain
Uí Rathaille is e gu cianail
’na fhalbhan faondraidh air an t-sliabh ud.

Maol Donn an ceòl-mòr MhicCruimein
’s am Mac-talla thàinig gun shireadh
gu Ruairi Dall is e air iomairt,
le àrdan tàmailte ga bhioradh.

Hòmair am bàs Eachainn euchdaich
agus Eilidh bhòidheach ghlè-gheal
is Priam truagh is e ga shleuchdadh
an deòir an fhir a mharbh eudail.

Deirdre ghuanach ’s i caoidh a’ fàgail
Albann is glinn a mòr-ghràidh;
Shakespeare geur an gleac a nàdair
’s e càrnadh smuaintean mun ànradh.

Blok ’s e faicinn a’ tighinn
an nì a mheasadh do-ruighinn,
Ar-a-mach mòr Dearg an duine,
leus an fhalbhain bu chian sireadh.

Agus biothbhuan anns na briathran
gaoir-chritheach ùra pianta
an smuain ’s am faireachadh cianail,
am falbhan eagarra tha sìorraidh.

Dè chuir fàsmhor anns a’ chraoibh seo
aodann àlainn thar gach laoidhe,
spiorad gràsmhor thar gach claoidheadh,
thar gach amhghair ’s èibhneas craoibhe.