A Chiall ’s a Ghràidh
Ma thubhairt ar cainnt gu bheil a’ chiall
co-ionann ris a’ ghaol,
chan fhìor dhi.
Nuair dhearc mo shùil air t’ aodann
cha do nochd e ciall a’ ghràidh,
cha do dh’fheòraich mi mun trian ud.
Nuair chuala mi do ghuth cha d’ rinn
e ’n roinneadh seo ’nam chrè;
cha d’ rinn a’ chiad uair.
Ach dhiùchd siud dhomh gun aithne dhomh
is reub e freumh mo chrè,
gam sguabadh leis ’na shiaban.
Leis na bha dhomh de bhreannachadh
gun d’ rinn mi faileas strì;
gun d’ rinneadh gleac lem chèill.
Bho dhoimhne an t-seann ghliocais seo
’s ann labhair mi rim ghaol:
cha diù leam thu, cha diù bhuam.
Air an taobh a-staigh mo ghaol,
mo thuigse air an taobh ghrinn,
is bhristeadh a’ chòmhla bhaoth. |
Is thubhairt mo thuigse ri mo ghaol:
cha dhuinn an dùbailteachd:
tha ’n coimeasgadh sa ghaol.
